Ik WAS bij jou in goede handen

Juffendag, dit jaar voor het eerst iets bedenken voor twee kinderen. Mijn oudste wil altijd alleen maar knutselen. Misschien krijgt hij onbewust mee van mij dat je als leerkracht niets speciaals hoeft te krijgen. Ik ben al blij met een knuffel, een hand of een tekening van een leerling. Het is immers mijn beroep. Toch vind ik het elk jaar wel belangrijk om de leerkrachten van mijn kinderen een cadeautje te geven. Mijn middelste zoon wilde graag koekjesmix geven aan zijn juffen, want dit gaf mijn oudste zoon vorig jaar aan de juffen. Doordat het dezelfde juffen zijn, wilde ik graag iets anders doen. Hij snapte dit (‘maar mama, dan moet jij voor mij ook een koekjesmix maken’). Uiteindelijk kreeg ik van een hele lieve collega dit idee doorgestuurd:

Een foto in een handzeepverpakking (het liefst doorzichtig). Mijn kinderen maakten er zelf nog een kaartje aan. Ik moest achterop schrijven: Dankjewel! Want ze waren bang dat de juffen anders niet wisten dat het ging om ze te bedanken. Mijn oudste zoontje was in paniek. Hij had nog niets geknutseld. Dus zo kwam het dat we net voor het slapen nog even snel een dag-hand-bloem knutselde. Super trots ben ik op mijn jongens! En dit cadeau kan lang gebruikt worden, doordat ze het continu kunnen navullen. Hopelijk doen ze dat ook, hahaha!

Koekjesmix

Elke keer vind ik het weer lastig!
Zelf vind ik de waardering voldoende, maar ja.. je geeft je kind toch niet niets mee.
Ik ben dan een moeder die haar zoon laat kiezen wat hij wil/mag geven.

Vorig jaar had mijn zoontje het geluk dat hij bij zijn juffen zou blijven, dus we hadden een leuk spel gekocht voor in de klas, samen met een potje snoepjes.

Naast het bosje geknutselde bloemen (wat hij het leukste vindt om te doen), hebben we een chocoladereep en een koekjesmix gegeven.
De koekjesmix is voor heerlijke Chocolate Chip Cookies.

Benodigdheden:
– Een glazen pot.
– Een touwtje.
– Een kaartje.
– 180 gram zelfrijzend bakmeel.
– 175 gram (lichtbruine) basterdsuiker.
– Een handje fijngehakte chocolade.

Hoe maak je het?
– Doe de ingrediënten in een pot
– Eerst een helft zelfrijzend bakmeel.
– Dan de basterdsuiker erop.
– Dan de overige helft zelfrijzend bakmeel.
– Als laatste de fijngehakte chocolade.
– Schrijf op het kaartje wat voor koekjesmix is.
– Op de achterkant van het kaartje schrijf je dat ze nog 1 ei en 120 gram zachte roomboter moeten toevoegen.
– Maak het kaartje met behulp van een touwtje vast aan de pot.
– Veel plezier met het geven van de koekjesmix!

Klassencadeau

En nu sta ik opeens aan de andere kant van de lijn. Mijn zoontje gaat pas sinds juni 2020 naar school (in verband met corona later gestart). Het is het einde van het schooljaar en de juffen vieren ook nog hun verjaardag. Wat geef je de juffen?

Samen met mijn zoontje loop ik door de Action en kom daar de halve school tegen. Iedereen is bezig met een cadeautje voor de juffen aan het kopen. Dit vind ik dus ook al niet nodig. Een hand, een knuffel, een tekening. Dat moet toch al voldoende zijn? Wie heeft er ooit bepaald dat wij cadeautjes moeten krijgen? Maar goed, dat ter zijde. Ik wilde wel een cadeautje aan de juffen van mijn zoontje geven. Sinds januari volgde hij digitaal onderwijs 30 minuten per dag en sinds juni ging hij dus naar school toe.

Als ik naar mij zelf krijg, krijg ik altijd heel veel snoepgoed. Maar, zouden de juffen van mijn zoontje er ook blij mee zijn keer 30? Ik heb maar 15 tot maximaal 17 leerlingen, dat is nog wel te doen. Ik vroeg mijn zoontje of hij een spelletje wilde kopen. Dit wilde hij maar al te graag. Samen zijn we gaan kijken en heeft hij dit leuke spel van de Action uitgezocht (4 in 1 in groot formaat). Daarna besloot ik toch om ook wat lekkers te kopen: Pepermunt en Drop (’t zit d’rop). Mijn zoontje was zo trots. Thuis heeft hij nog 2 handjes gemaakt, want knutselen hoort er echt bij. Evenals de labels voor de potjes. Hij is super trots en ik zou als leerkracht echt blij zijn met een spel, boek in de klas. Oké oké, snoepgoed is ook lekker. Haha!

(Jammer genoeg kwam het cadeautje niet heel bij de juffen en had ik een ontroostbaar zoontje, maar gelukkig had hij een lieve juf die het niet erg vond).